جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه از دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش اول استدلال می‌کند که فرهنگ اجتماعی کنونی و ساختار حقوقی حقوق بشر بین‌المللی اگر واقعاً هدف آن جهانی شدن در دامنه باشد، باید انعطاف‌پذیرتر و فراگیرتر باشد. این به این دلیل است که اعلامیه جهانی و شاخه های آن هنوز بر پایه اصول سکولار-لیبرال استوار است و بنابراین، آنها با سنت های فرهنگی دیگر در تضاد هستند. برای این منظور، این بخش به بررسی انتقادی تاریخچه های رایج حقوق بشر و نظریه های اخلاقی معاصر می پردازد که سعی در توجیه حقوق بشر دارند. با انجام این کار، استدلال می کند که بحث هنوز ادامه دارد و بنابراین، حذف هر گونه دیدگاه جایگزین غیرقابل توجیه است. بنابراین، هدف بخش اول ایجاد فضای گفتگو برای یکی از این دیدگاه های جایگزین است. بخش دوم این پایان‌نامه نظریه‌ای درباره اخلاق فضیلت می‌سازد که این توانایی را دارد که بینشی اسلامی از حقوق بشر را پایه‌گذاری کند. این بدان دلیل است که اخلاق فضیلت به مسائل اساسی مربوط به وجود انسان می پردازد که در نهایت قانون اساسی حقوق بشر را تعیین می کند. برای پاسخ به این پرسش‌ها، این پژوهش در چارچوب مکتب سنت‌گرایی اسلامی عمل می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که بسیاری از اصطکاک‌های اسلام و حقوق بشر معاصر به این دلیل است که این مکتب بر فهم‌های سکولار-لیبرال تأکید دارد. آزادی، برابری و عدالت. در مقابل، این پژوهش استدلال می‌کند که الگوی حقوق بشر اسلامی باید مبتنی بر خداوند و وحی او باشد و علاوه بر این، باید بر وظایف انسانی، تحول درونی و تعادل اجتماعی تأکید کند. همچنین استدلال می‌کند که یک جامعه حقوق بشر اسلامی، جامعه‌ای است که مملو از یادآوری‌های حضور الهی است و به گونه‌ای ساختار یافته است که به مسلمانان اجازه می‌دهد تا به هدف اصلی خود در زندگی دست یابند، قلبی با فضیلت در دنیا و سعادت در آخرت. بخش دوم با ارائه نکات مقدماتی در مورد مسائل حقوق بشر معاصر مانند اجرای قوانین اسلامی به طور کلی، کثرت گرایی، تنبیه بدنی و جنسیت به پایان می رسد. در انجام این کار، این مطالعه استدلال می کند که فضاهای همگرایی وجود دارد که حداقل اجماع همپوشانی بین این دو سنت ایجاد می کند. با این حال، این مطالعه همچنین استدلال می کند که تفاوت های اساسی وجود دارد و این تفاوت ها باید مورد استقبال نظریه پردازان و مدافعان حقوق بشر قرار گیرد.

ترجمه ماشینی : در پایان نامه راه هایی برای تشخیص، نوشتن و تجزیه و تحلیل قراردادها و مقاصد برای نیروهای گفتاری افعال گفتاری و معانی، حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها با هدف پیشنهاد جایگزین هایی برای آنچه دوبله شده است در نظر گرفته شده است. معنا نسبی گرایی استدلال می‌شود که پارادایم اجرای صریح مصلحت نیست، زیرا نیازی به در نظر گرفتن مدل تطابق بین محتوا و نیرو در یک بیان نیست، و شک و تردیدی که دریدا در مورد امکان و هدف نوشتن چنین قراردادهایی آشکار می‌کند، به طور همبستگی به چالش کشیده می‌شود. . (بحث درباره استدلال های مربوطه برای نوشتن حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها در معناشناسی شرطی صدق، بیشتر فصل اول را اشغال می کند، و موضوعاتی را که با بحث درباره کنش های گفتاری مندرج در مقدمه، و در فصل های II-IV به اشتراک گذاشته شده است، توسعه می دهد. دریدا در مطالعه‌اش درباره استفاده از عبارات نمایه‌ای یا برهانی که در رابطه با معناشناسی فرگه و پدیدارشناسی هوسرلی در بخش‌های 2 و 3 فصل اول در نظر گرفته شده است، استدلال‌های کیفی مشابهی را مطرح می‌کند. تز اصلی ارائه شده، هم یک بحث ماهوی و هم یک نکته متافلسفی مرتبط را بیان می کند: اولاً، مشکلات مقاصد غیرقابل تعیین و قراردادهای غیراشباع قابل حل است، و منشأ کار دریدا (و رورتی)، یعنی. شکست غرض در میانجیگری یا جهت دهی ارتباط، خودآگاهی و معنا، توسط نظریه ارائه شده به چالش کشیده می شود، نظریه ای که در نکته دوم، تمایز رورتی را بین «دانش عینی» فلسفه سیستماتیک سنتی (معنای) نشان می دهد. و گفتمان کمتر ممتاز (فلسفه «تربیت کننده» یا «تاریخ شناس»). دریدا انکار می‌کند که معانی داده شده به واژه «ارتباط» و تضمین کاربرد استعاری برای تعاریف در معناشناسی، نشانه‌شناسی و گفت‌وگوهای «واقعی» یا «ژستایی» را می‌توان با تعاریف یا قراردادهای پیشینی حل و فصل کرد. او استدلال می‌کند که اجماع لازم برای هدایت هر یک از این قراردادهای ارتباطی، هرگز نمی‌توان یافت، یا به‌طور غیرقابل جبرانی استعاری باقی می‌ماند، به‌عنوان بسط ناقص و نامشروع پارادایم قاعده یا قانونی که هرگز نمی‌توان به آن دست یافت. دریدا ادامه می‌دهد که این را می‌توان در شکل‌دهی مجدد کنش‌های گفتاری در ساخت‌های نمایه‌ای، نمایشی و کمی، در بیگانگی از قصد گویندگان ناشی از ظهور در بافت‌های نقل‌قولی، و در تحمل عدم صداقت، شرایطی که همه جا حاضر می‌شوند، مشاهده کرد. موقعیت‌های گفتاری «ایده‌آل» که با نوشتن قابل تحمل است. دریدا می پرسد که چگونه نوشتن و ارتباط ممکن است با این مشکلات مقابله کند، و یک نکته مرتبط، چگونه می توان مقاصد در نوشتار و ارتباطات را از گزارش های آنها در فرمول های متعارف (نمایش صریح عملی) خواند. تأثیر نسبی‌سازی به بافت‌های غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی برای دریدا ناقص ساختن همه قراردادها و مقاصد انگیزشی برای سخنان و اشارات است، زیرا آنها به‌طور همیشگی به ساختارهایی متصل می‌شوند که نمی‌توانند آنها را توضیح دهند، و به آواز خواندن مقاصد به طور غیرقابل حلی پیچیده تر از آنهایی هستند که برای آنها نوشته شده است. استدلال‌های فصل‌های II تا IV روش‌هایی را که گریس، استراوسون، مک‌داول، سرل و لوئیس به این مشکلات پرداخته‌اند، بررسی می‌کنند و نتیجه‌گیری می‌شود که قراردادها و مقاصد عبارات و اشارات را می‌توان از طریق قراردادهای لوئیس، بدون پیش‌فرض نوشت. هر استانداردی که آنها باید با آن مطابقت داشته باشند، و بدون نسبی‌سازی اجتناب‌ناپذیر با زمینه‌های تحت اللفظی و غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی. (باید گفت که توجه کافی به دلایل دریدا مبنی بر این که صریح نمایشی مصداق بیانیه ای با نیروی غیرکلامی است، نشده است).

ترجمه ماشینی : این تز از موضع واقع گرایی ساختاری اونتیک شروع می شود، که معتقد است جهان فقط ساختار است، و از هستی شناسی رئالیسم جنگل های بارانی که در آن تنها چیزهایی که وجود دارند، الگوهای واقعی (دنتی) هستند. من استدلال می کنم که ساختار زمانی جهان از جنبه زمانی فضا-زمان بیرون می آید و شامل الگوهای واقعی زمان است که در مقیاس های هستی شناختی مختلف وجود دارد. چنین مقیاسی از نسبیت هستی شناسی به ساختار زمانی جهان اجازه می دهد تا ویژگی های بسیار متفاوتی را نشان دهد. در مقیاس لحظه‌ای و با مدت زمان بسیار کم، من استدلال می‌کنم که ساختاری غیر پویا و بدون کشش وجود دارد که می‌توان رابطه زودتر از آن را برای آن اعمال کرد. در مقیاس طولانی‌تر، من استدلال می‌کنم که تبدیل عینی قوی‌تر اتفاق می‌افتد که فقط ترکیب پویای ساختار مواد در مقیاس بزرگ‌تر (به عنوان الگوهای واقعی) است - شروع یک گذر زمان واقعی، پرتنش. بنابراین، چیزی شبیه به یک جهان بلوکی را می توان در مقیاس های بسیار کوچک زمانی یافت، که از آن دنیای پویای تجربه ما بیرون می آید.

ترجمه ماشینی : رویکرد نظریه پردازی از گرایش های طنز اخیر پیامدهایی دارد که به صراحت مضامین الهیاتی عدالت و آشتی را برمی انگیزد.طنز اغلب به عنوان چیزی بیش از یک شکل سرگرم کننده از تمسخر تعبیر می شود که طنز سیاسی و مذهبی تنها نمونه های موضوعی آن هستند. با این حال، گرایش‌ها در طنز معاصر نشان می‌دهد که می‌تواند به عنوان شیوه‌ای خاص از گفتمان عقلانی عمل کند. من استدلال می کنم که طنز اخیر اغلب در تضعیف تبادل افکار اجباری معامله می کند، که در انجام این کار تعهدات اجتماعی/سیاسی خاصی را نشان می دهد، و راه هایی را برای کاهش مضرات گفتار توهین آمیز از طریق شیوه های خواندن یا شنیدن چنین گفتمانی پیشنهاد می کند. اجازه دادن به اهداف خشونت آمیز این برهان مراحل زیر را طی می‌کند: اولاً، کارکرد عقلانی طنز، تضعیف قوت دلایل از طریق تکرار و آراستن استفاده غیرمنطقی آنهاست. من با استفاده از استدلال های جی ال آستین و رابرت براندوم، طنز را راهی برای قطع دادن و درخواست دلیل با فرض اینکه عقاید بیان شده دارای مقاصد غیرواقعی هستند، و در نتیجه به کارگیری آنها در جهت اهداف نامحتمل توصیف می کنم. دوم، طنز سیاسی و مذهبی حداقل دو تعهد قابل شناسایی را نشان می دهد که در نظریه قرارداد اجتماعی کلاسیک نقش اساسی دارند: اینکه قدرت سیاسی باید تابع رضایت جمعی حکومت شوندگان باشد، و اینکه صاحبان قدرت نباید آسیبی به حکومت شوندگان وارد کنند. سوم، به‌ویژه در زمینه‌های لیبرال دمکراتیک، طنز می‌تواند با به کار بردن چنین سخنان اجباری برای اهداف عادلانه اجتماعی، سوءاستفاده از قدرت را تضعیف کند. تضعیف گفتار مضر حاکی از یک پیامد هستی شناختی است که فرد از نقش اجتماعی مرتکب انکار می شود. این پیامد برای این دیدگاه که هویت انسانی به طور قابل توجهی در اجراهای گفتمانی عمومی ریشه دارد، پیشنهاد می کند. یعنی طنز راهبردهایی را هم برای کاهش اثربخشی گفتار مضر و هم ایجاد نقش عمومی جدید برای مرتکب به نمایش می گذارد.

ترجمه ماشینی : ساختار Mt 8-9 بسیار پیچیده است و هیچ تفاهم واحدی وجود ندارد. اگر از پیشروی سه مرحله‌ای متی (MTSP) استفاده کنیم، یک تکنیک نوشتاری که مکرراً در انجیل متی یافت می‌شود، می‌توانیم از نظر الهیاتی قصد متی 8-9 را واضح‌تر از سایر توضیحات موجود توضیح دهیم. متی نه داستان معجزه را به تدریج در سه خوشه مرتب کرد (8:1-17؛ 8:23-9:8؛ 9:18-34). این سه خوشه توسط دو پریکوپه میانی تقسیم می شوند (8:18-22؛ 9:9-17). اولین خوشه عیسی را به عنوان مسیح شفابخش مهربان توصیف می کند. عیسی هر بیماری را که با آن روبرو می شود شفا می دهد. در خوشه دوم، عیسی همان موجود الهی است که به طبیعت و شیاطین فرمان می دهد. او حتی اختیار بخشش گناهان را دارد. خوشه سوم با تأکید بر انتشار اخبار عیسی، روایات معجزه را بسته است. در اینجا می‌توان نتیجه گرفت که متی 8-9 با استفاده از روش ادبی آشکار کردن هویت عیسی به تدریج در سه واحد، بر مسیح‌شناسی تمرکز دارد.

ترجمه ماشینی : کلیسای قبطی سیاه چه چیزی برای مطالعه الهیات سیاهان ارائه می دهد؟ این پرسش اساسی است که این پایان نامه به دنبال بررسی آن از طریق تحلیلی توصیفی و سازنده است. من ارائه می‌دهم که فرمول‌بندی اعتقادی الهیات رهایی‌بخش سیاه‌پوستان در کلیسای قبطی سیاه‌پوست، که تأسیس شد، قابل یافتن است، و هنوز هم بزرگترین عضویت خود را در شیکاگو دارد. این سنت است که پیشینه اعتقادی من را مشخص کرده است و نقش فوق العاده ای در اعتقادات الهیات قبلی من داشته است. در واقع، من در کودکی جذب این سنت شدم، زیرا به نظر می‌رسید که به پیروانش احساس عزت و غرور همراه با رشد معنوی ارائه می‌دهد. بنابراین، من به این پروژه از منظر آکادمیک دور نگاه نمی کنم. برعکس، من یک ناظر مشارکت‌کننده هستم که معتقدم این سنت ایمانی، تبیین‌های کنونی الهیات سیاه‌پوست را ریزه‌کاری می‌کند و برنامه‌ای الهیاتی را ترویج می‌کند که آن را به کاندیدایی مناسب برای تلاقی الهیات سیاه و دین سیاه تبدیل می‌کند. این پایان نامه به بررسی تقاطع الهیات سیاهان که از نظر آکادمیک تصور می شود و الهیات رهایی بخش به عنوان قلب چارچوب الهیات در کلیسای قبطی سیاه، که توسط پیامبر سیسرو پترسون تأسیس شده است، می پردازد. ایرا رید در کتاب خود در یک کلید کوچک به طور خلاصه به این کلیسا اشاره کرد. با این حال، فراتر از این، هیچ تحقیق علمی بزرگی در رابطه با این فرقه مسیحی سیاه پوست انجام نشده است. ادعای من این است که این کلیسای مسیحی نه تنها نمونه عمل الهیات سیاهپوستان است، بلکه مبانی الهیاتی و کلیسایی آن چیزی برای ارائه درک از پیش تثبیت شده الهیات آزادی سیاهان دارد. بنابراین، این پایان نامه ابتدا تحلیلی توصیفی از تاریخ، الهیات، آموزه‌ها و اعمال کلیسای قبطی سیاه ارائه می‌کند که این کلیسا را ​​منحصربه‌فرد می‌سازد، و ثانیا، ساختاری تحلیلی از راه‌هایی را ارائه می‌دهد که در آن این کلیسا درک ما را از آزادی سیاهان بیشتر می‌کند

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه پاسخ به این سوال است: آیا سخنان در مورد شاگردان، بیگانگان و راز ملکوت خدا از عیسی سرچشمه گرفته است؟ و اگر چنین است، او از آن چه قصدی داشته است؟ این تحقیق که به شکل دیگری بیان شده است، به صحت و معنای مرقس 4: 11-12 مربوط می شود. در واقع دو سوال وجود دارد، اما اگر سوال اولی پاسخ مثبت دریافت کند، سوال دوم از اولی بیرون می‌آید. حتی اگر سؤال مربوط به صحت پاسخ منفی می‌گرفت، بازپرس لازم می‌دانست که گفته، معنا و نیت آن را توضیح دهد، هرچند البته اینها پس از آن به عیسی نسبت داده نمی‌شوند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه در پی بررسی این موضوع است که تا چه حد برخی از نظریه های بودایی در مورد علیت با نظریه های علی برخی از فیلسوفان تجربه گرای بریتانیایی قابل مقایسه هستند. پایان نامه با یک مقدمه شروع می شود. فصل اول آن به طور انتقادی نظریه علی هیوم را تحلیل می کند، در حالی که فصل دوم به شباهت آن با نظریه های علی منطق دانان بودایی مانند سانتاراکسیتا و کامالاسیلا اشاره می کند. هم هیوم و هم این منطق دانان مفاهیم اثربخشی و تولید علّی را مورد انتقاد قرار دادند و پیوندهای علّی را صرفاً به عنوان روابطی با توالی غیرمتغیر تحلیل کردند. فصل سوم به طور انتقادی نظریه علی میل (و تا حدی نظریه برکلی) را تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که «علت» نامی جمعی برای مجموعه پیچیده‌ای از شرایط است. فصل چهارم اشاره می کند که مکاتب بودایی «تراوادا» و «سرواستیوادا» نظریه میل را در مورد تعدد شرایط پیش بینی کرده بودند. علاوه بر این، «سرواستیوادین ها» مفاهیمی شبیه به «شرایط منفی» میل معرفی کردند. ما همچنین سعی کردیم نظریه «وابستگی متقابل کارکردی» راسل را با نظریه‌های علی بودایی مقایسه و مقایسه کنیم. علاوه بر این، ما پیشنهاد کردیم که فیلسوفان بودایی و میل با ابزارهای مختلف خود را از عدم تطابق پذیرش هر توالی دلخواه به عنوان یک توالی علّی نجات دهند. فصل پنجم سعی می‌کند ثابت کند که فرمول بودایی «منشأ وابسته دوازده عضوی» شامل تلاش‌های اولیه برای تحلیل علیت فقط بر حسب «شرایط ضروری و کافی» است. فصل ششم نشان می دهد که مفاهیم علیت و تولید با هم گسترده هستند. بنابراین یک معضل در توضیح علیت بدون تولید وجود دارد. تحقق این امر احتمالاً فیلسوفان «مدیامیکا» را به انکار علیت از دیدگاه مطلق سوق داد. فصل هفتم به این نکته اشاره می‌کند که در فلسفه بودایی، فقدان هیچ گونه تمایزی - مطابق با آنچه که توسط برخی فیلسوفان اخیر غربی ایجاد شده است - بین دلایل افعال و علل، مطالعه تطبیقی ​​ما را باطل نمی‌کند. ضمیمه فصل اول تز هیوم را تکرار می کند، به این معنا که علل و معلول ها با پیوندهای منطقی ضروری به هم مرتبط نیستند، و اشاره می کند که اعتبار آن توسط نظریه های اخیر برخی از فیلسوفان، به عنوان مثال، بلانشارد و کانیل، تایید نشده است.